Cafe Restaurant Vrieler

Terugkerend uit de stad werden de raderen van de boerenwagens van de Holzikerbrink vaak vastgehouden door onzichtbare handen. Voor de deur van Den Kloeten stonden ze muurvast. Hermannes Kluten hield ervan om op een knie zittend p de klomp, zijn gasten te trakteren op een goed verhaal. Zijn kruidenierszaak liep uitstekend en de danszaal is nu nog bekend als De Vrieler. Over de bakkerij ging het volgende spotversje, Ik gung noar 'n Kloetn en haaln 'n stoetn / ik deu de stoetn weer in'n toetn / en smeet'm bi'n Kloet deur de roetn / Kloetn kreeg'm liek in'n snoetn. Voor de Kloeten hadden de wagens al moeilijkheden bij café Lutje Berenbroek en verderop bij het café van Hagemeier wisten de paarden ook wel van ophouden totdat de voerman klaar was bij de kapper. Voorbij de houtzagerij van Weustinks Gerard, op de hoek bij de Pilowsen Umdreai hing een mandje met regenwater.